کاروانسرای قانلی بولاغ 

کاروانسرای قانلی بولاغ  در دهستان ارشق شمالی- بخش ارشق مشگین‌شهر در روستایی به همین نام واقع شده است. این کاروانسرا از شمال و شرق به جمهوری آذربایجان از غرب به جاده آسفالته اردبیل، بخش رضی- گرمی و روستای آغ بولاغ، از جنوب به روستای آلیشان‌سویی و آقابیگلو محدود می‌شود.

این کاروانسرا در زمینی به مساحت 40*40 و به شکل مربع در زمان صفویان به احتمال زیاد در زمان شاه عباس ساخته شده است و شامل اطاقهای کوچکی است که به آسانی گرم میشوند و در شبهای سرد زمستان پناهگاه خوبی برای مسافران و در راه ماندگاه به شمار میرود. این کاروانسرا در زمان صفویان اهمیت فوق العاده‌ای برای کاروانیانی که بخاطر مبادلات بازرگانی با کشورهای شمالی از جمله روسیه در آمد و رفت بودند مورد استفاده قرار میگرفت. در دوران قاجار نیز این اهمیت را حفظ کرده و مأمن خوبی برای مسافران بخصوص هنگام طوفانها به شمار میآمد. در داخل پناهگاههای این کاروانسرا طاقچه‌هایی را در یک طرف دیوار تعبیه کرده‌اند که اشیائی را که باید نزدیک دست باشد روی آن قرار بدهند. کاروانسرای قانلی‌بولاغ دارای حیاط میباشد و ساختمانهای آن به صورت تالار مستطیل شکل است که با طاق رومی به صورت گهواره پوشیده شده است. درون تالارها در ضلع شمالی طاقچه‌هایی چهار‌تایی، در ضلع شرقی طاقچه‌هایی پنج‌تایی و در ضلع جنوبی طاقچه‌هایی ده‌تایی تعبیه شده است.

آب مورد نیاز کاروانسرای قانلی‌بولاغ در حدود 250 متری خارج از محوطة آن به طرف غرب از چشمه‌ای به اسم قانلی‌بولاغ تأمین می‌شده است و الان هم آن چشمه وجود دارد. در این کاروانسرا اصطبل‌ها در قسمت جنوب و شرق محوطه‌ی آن ساخته شده است و اطاقهای مسافران جدا از آنها در قسمت شمالی آن می‌باشد.

در ضلع جنوب شرقی این کاروانسرا در درون دیوارهای اطاقها و اصطبلها ، محلهای وسیعی را برای برافروختن آتش ایجاد کرده بودند. زیرا این منطقه کوهستانی میباشد. مصالح اصلی بنای کاروانسرا از آجر و سنگ بوده و آجرهایی به ابعاد 20*20 در آن بکار رفته است. سقف کاروانسرا نوک تیز و شیبدار است و به صورت قوسهای شاخ‌بزی میباشد و در اصطلاح قوسهای شاه عباس هم گفته میشود. در قسمتهایی که اتاقهایی بزرگ دارند. سقفها  قوسی‌شکل بوده و تمامی طاقچه‌های درون تالار با سقف هلالی ساخته شده‌اند.

این کاروانسرا در دوره آرامش سیاسی عهد صفوی ساخته شده و هیچگونه جنبه دفاعی نداشته و بیشتر جنبه مذهبی و اقتصادی داشته است و به کاروانسرای شاه عباسی معروف است. تا هشتاد سال پیش این کاروانسرا محل عادی اطراق مسافران بود ولی در حال حاضر این کاروانسرا از جاده‌های اتومبیل‌رو دورافتاده و برای یک مسافر طی چند کیلومتر از کوره راه صعب‌العبور برای دیدن این کاروانسرای تاریخی به اندازه‌ای خستگی‌آور است که گویی مسافت طولانی را طی کرده است.